Nuria Quintana. Intervistë me autorin e Olavide's Garden

Nuria Quintana lindi ne Madrid në vitin 1995, por ai u zhvendos me familjen e tij në Galicia, ku kaloi fëmijërinë e tij. Ajo është diplomuar për Komunikim Audiovizual dhe Administrim Biznesi dhe Menaxhim në Madrid dhe është e apasionuar pas fotografisë dhe shkrimit. Romani i tij i parë ishte Shtëpia e magnolisë, e cila është ndjekur Kopshti i Olavide. Në këtë intervistë ai na flet për të dhe shumë tema të tjera. Ju falënderoj shumë për mirësinë dhe kohën tuaj.

Nuria Quintana - Intervistë

• AKTUALE E LITERATURËS: Romani juaj i fundit titullohet Kopshti i Olavide. Çfarë na thoni në të dhe nga erdhi frymëzimi juaj? 

NURIA QUINTANA: Me Madridi historik Si sfond, ne takojmë një grup të miq të rinj që përpiqen të gjejnë vendin e tyre në një shoqëri që ua mbyll zërin. Úrsula, mësuesja e tyre e muzikës, mban takime sekrete në akademinë e tyre në të cilat ata mund t'i lejojnë vetes të flasin lirshëm dhe ku ajo u mëson atyre rëndësinë e dijes. 

Vendosja kryesore e komplotit të së kaluarës është Kopsht El Capricho, ku u frymëzova për të krijuar një pjesë të madhe të kësaj historie. Është një kopsht hermetik, me simbolikë masonike dhe i lidhur me Camino de Santiago. Fshih një të madhe mesazh mes mureve të tij dhe ndërtimeve enigmatike, të cilat shfaqen besnikërisht në roman. Gjatë gjithë historisë, kam luajtur me interpretimin e lirë të këtij mesazhi. 

Për më tepër, en e tashmja, shfaqet një e vjetër fotografi që ndryshon historinë familjare Josefina, Julia dhe Candela, tre gra nëpërmjet të cilave unë eksploroj ndryshimet e gjeneratave dhe modele të trashëguara—sjellje dhe besime që ndonjëherë duhet të lirohen. Si rezultat i fotografisë, a mister i njohur: a foshnja është zhdukur të një shtëpie madhështore në Madrid në atë kohë pa lënë asnjë gjurmë. Do të jetë Julia ajo që do të nisë një udhëtim në të kaluarën në kërkim të përgjigjeve dhe, gjithashtu, faljes. Falje ndaj vetes dhe ndaj të parëve të saj.

Leximet e para

• AL: A mund të mbani mend ndonjë nga leximet tuaja të para? Dhe gjëja e parë që keni shkruar?

NQ: Për fat të mirë, jam rritur në një shtëpi plot me libra dhe kam filluar të lexoj në moshë shumë të re. Unë kam regjistruar kohën në të cilën kam zbuluar Roald Dahl, u ndjeva i magjepsur nga magjia e historive të tyre, ku me sa duket asgjë nuk është reale dhe, në të njëjtën kohë, gjithçka është e mundur. Ishte pikërisht një nga titujt e tij, Shtrigat, Fakti që më frymëzoi të shkruaj atë që e quajta romanin tim të parë në atë kohë, por në realitet nuk kishte më shumë se dymbëdhjetë faqe. Kishte Vjet 12 dhe ende e mbaj mend emocion që e ndjeva ndërsa fjalët morën formë dhe ndërtuan historinë, energjinë elektrike që më shtyu të vazhdoja ndërsa shtypja në kompjuter, me dëshirën për të parë të përfunduar historinë time të parë. 

Autorët dhe personazhet

• AL: Një autor kryesor? Ju mund të zgjidhni më shumë se një dhe nga të gjitha periudhat. 

NQ: Mund të përmend shumë dhe secila prej tyre do të ishte thelbësore, sepse në fund zëri narrativ është farkëtuar me qindra histori që i kemi lexuar—dhe i kemi banuar—. Nëse do të më duhej të zgjidhja, do të emëroja Gardhe Javier, Cristina Lopez Barrio, Khaled Hosseini, Kate Morton, Amy Tan. Dhe duke u kthyer pas në kohë, Agatha Christie, Oscar Wilde dhe Jane Austen. 

• AL: Çfarë personazhi do të donit të takonit dhe të krijonit? 

NQ: Një nga personazhet që më ka magjepsur më shumë kohët e fundit është Agnes, Hamnet, shkruar nga Maggie O'Farrell. Ajo është e ndërtuar mrekullisht, është një grua e lirë, enigmatike që ruan një marrëdhënie të thellë me natyrën. Agnes është në gjendje të shohë atë që të tjerët injorojnë, të intuitojë frikën, shqetësimet, qëllimin përfundimtar të veprimeve të njerëzve. Ai noton kundër rrymës dhe merr vendimet e tij pa pritur miratimin e askujt. Gjatë gjithë romanit ai vuan dhe e përballon dhimbjen me dinjitet, e kalon atë pa e refuzuar. Është një shpirti rebel dhe i egër i mbyllur në trupin e një gruaje të pavarur, punëtore dhe të sjellshme. 

Nuk e di se çfarë do të kisha dashur më shumë, ta krijoja apo të mund ta dija. 

Zakonet dhe zhanret

• AL: Ndonjë zakon ose zakon i veçantë kur bëhet fjalë për shkrim ose lexim? 

NQ: Përpara fillojnë të shkruaj Më pëlqen t'i bëj vetes një filxhan té dhe fjalitë e para Unë gjithmonë i shkruaj ato në leter. Kjo më ndihmon të futem në histori, të kaloj në kohën për të cilën po shkruaj dhe të afrohem me personazhet e mi. Falë letrës po shkëputem nga realiteti, sepse gjëja më e vështirë është të braktisësh rutinën, shqetësimet e përditshme dhe të zhytesh plotësisht në botën e krijimit. 

Sa i përket leximit, kam nevojë për heshtje, përndryshe e kam shumë të vështirë të arrij përqendrimin që kërkoj kur hap një libër. 

• AL: Dhe vendi dhe koha juaj e preferuar për ta bërë atë? 

NQ: Unë gjithmonë shkruaj për në mëngjes. Ngrihem, bëj një filxhan çaj dhe ulem në tryezën time. Kam nevojë për heshtjen dhe familjaritetin e dhomës sime për të sjellë në jetë historitë, është i vetmi vend ku mund të shkruaj për orë të tëra pa humbur përqendrimin. Në ditën time Unë gjithmonë mbaj një fletore në çantën time për të mbajtur shënime, veçanërisht kur udhëtoj ose vizitoj muzeume dhe ekspozita. Asnjëherë nuk e dini se ku mund të godasë frymëzimi. 

• AL: Cilat zhanre të tjera ju pëlqejnë? 

NQ: Eseja, kritika, komedia. Në këtë zhanër të fundit më pëlqejnë veçanërisht situatat absurde dhe qesharake që zbulojnë të vërteta universale, duke përdorur humorin me zgjuarsi.   

• AL: Çfarë po lexon tani? Dhe shkrimi?

NQ: Tani për tani po lexoj Rruga, nga Miguel Diskutime. Është një roman sjelljesh që pasqyron realitetin e viteve 50 në Spanjë, por në realitet, gjëja domethënëse e historisë është se ajo mund të shkruhet në çdo kohë, sepse trajton tema të përjetshme. Miguel Delibes ia del ta bëjë këtë me butësi, përmes vështrimit të pafajshëm të një fëmije dhe banorëve të qytetit të tij. 

Roman i ri

Po shkruaj romanin tim të tretë, i cili do të titullohet Kujtimi i pyllit. Vendndodhja e së shkuarës, një Delibes i rrethuar nga male në të cilat kanë mbetur gjithnjë e më pak banorë, më ka lejuar të eksploroj përmes një prej familjeve të fundit marrëdhëniet intime të vendosura midis njerëzve dhe natyrës në vende të izoluara. Gjatë disa brezave ne do ta shoqërojmë këtë familje pasi ndryshimet tronditin jetën e tyre dhe ndryshojnë ekuilibrin e arritur në pyll, ku për herë të parë nuk kanë më një të ardhme të garantuar. Dyshimi mes largimit apo qëndrimit, largimit nga vendi ku janë rritur, të vetmit që njohin, apo qëndrimit, duke ditur se do të vijë një ditë kur do të jenë vetëm, do të jetë shkasja kryesore e së shkuarës. 

Në afatin kohor të paraqesin romani fillon me pamja e tuneleve që nuk u shfaq në hartat e një pasurie të lashtë të harruar. Ky zbulim do të rihapë ngjarjen e pazbardhur që ndodhi në fermë në prag të Krishtlindje de 1935: disa sulmuesit Ata arritën në pallat dhe lanë pronarin e tij të plagosur rëndë. Ata kurrë nuk i gjetën fajtorët, por shtatëdhjetë vjet më vonë, shfaqja e galleries dhe e një medalion i vjetër Me një portret brenda, do të ndryshojë gjithçka.

Pikëpamja aktuale

• AL: Si mendoni se është skena e botimit?

NQ: Të dhënat thonë se të rinjtë në Spanjë po lexojnë gjithnjë e më shumë dhe kjo, pa dyshim, është një mesazh shprese. Librat janë një burim njohurie, siç thotë Cristina López Barrio në një nga romanet e saj, "ata janë kujtesa e botës" dhe gjithashtu na ndihmojnë të kuptojmë realitetin, të zbulojmë kompleksitetin e shpirtit njerëzor. Leximi është i nevojshëm për shumë arsye dhe, nga përvoja ime, besoj se sa më shpejt të fitohet zakoni, aq më shumë zgjat.

• AL: Si ndiheni për momentin aktual në të cilin jetojmë?

NQ: Kohët e fundit nuk kam qenë në gjendje të lexoj lajmet për atë që po ndodh në botë pa ndjerë zhgënjim, zemërim dhe pafuqi, të gjitha në të njëjtën kohë. Besoja se po shkonim drejt një kohe më të hapur dhe më të vetëdijshme, por sa herë që shpërthen një konflikt i ri, mendoj nëse vërtet po ecim në drejtimin e duhur. Është e pashmangshme të pyesim veten nëse njerëzit do të mësojnë ndonjëherë nga gabimet dhe tmerret e së kaluarës, në mënyrë që të mos i kryejnë ato përsëri.