Fotografia: Jorge Paris. Me mirësjellje të David Yagüe.
David Yague Ai është nga Madridi. Shkrimtar dhe gazetar, pas gjashtëmbëdhjetë vjetësh 20 minuta, tani ka seksionin Lajmet e fundit ABC. Ai është një referencë për romanet historike dhe ka mbajtur konferenca, fjalime dhe seminare mbi këtë zhanër, përveç shërbimit të jurisë për çmimin e Konkursit Ndërkombëtar të Romanit Historik Úbeda. Ai është autor i Bravo Tango Seven y L ditët e fundit të perandorisë qiellore. Romani i tij i ri është Mbretëresha e fundit gote dhe në këtë intervistë, për të cilën e falënderoj shumë, na tregon për të dhe tema të tjera.
David Yagüe - Intervistë
- LITERATURA AKTUALE: Romani juaj i ri titullohet Mbretëresha e fundit gote. Çfarë na thoni në të dhe nga erdhi frymëzimi juaj?
DAVID YAGÜE: Është një roman historik që përpiqet të rindërtojë vitet e kryeqytetit të një personazhi aq të rëndësishëm sa të harruar nga një moment themelor i historisë sonë si p.sh. Pushtimi islamik i Gadishullit Iberik: mbretëreshë Egilus, e veja e mbretit Rodrigo. Jeta e tij është një mister, por ne e dimë se ishte e rëndësishme sepse hyri në kronikat e kohës dhe, për më tepër, me një vizion shumë negativ. A ishte vërtet kështu si e përshkruan kronikat? Apo ishte koka turku i një komploti politik? Kështu kam ndërtuar një roman që ka emocion, intrigë, epikë dhe mbi të gjitha personazhe me kthesa. Një roman historik që mendoj se mund të shijohet nga të gjithë, sepse nuk besoj në ato trillime për historinë që duken sikur mund t'i shijojnë vetëm studiuesit apo historianët.
Zbulova këtë mbretëreshë të madhe duke përgatitur një dorëshkrim tjetër që nuk funksionoi, ku ajo ishte një kameo e vogël. Por që kur fillova ta studioja, nuk kisha asnjë dyshim se ajo meritonte të luante në romanin e saj, siç ka qenë.
- AL: A mund të mbani mend ndonjë nga leximet tuaja të para? Dhe gjëja e parë që keni shkruar?
DY: Po, mbaj mend që kam lexuar shumë komike dhe ato libra të Barco de Vapor, Friar Perico dhe gomari i tij dhe të ngjashme. Por libri i parë që më bëri të hyja plotësisht në botën e leximit ishte The Hobbit, nga Tolkien, të cilën e mora nga motra ime e madhe. Me atë libër gjithçka ndryshoi.
Si fëmijë vizatova komike dhe tregime shumë elementare. Me Vjet 13 Kam shkruar pak a shumë një roman i vogël në një fletore me fletë katrore me madhësi fletësh. Ishte një roman historik i vendosur në Camino de Santiago mesjetare.
- AL: Një autor kryesor? Ju mund të zgjidhni më shumë se një dhe nga të gjitha periudhat.
DY: Shumë. Tolkien, pa dyshim. Dhe më shumë se autorë, vepra të cilave u kthehem herë pas here (Zoti i unazave, Iliada). Robert Graves dhe Dennis Lehane janë dy autorë që më kanë magjepsur prej vitesh për arsye të ndryshme. Dhe nëse flasim për romanin historik Rosemary Sutcliff, Patrick O'Brian dhe Lindsey Davis janë trinia ime e shenjtë.
- AL: Çfarë personazhi do të donit të takonit dhe të krijonit?
DY: The Claudio nga Robert Graves (Unë, Klaudio). Është gjeni si krijim letrar. Rrallëherë kam arritur të ndjej kaq shumë një personazh të vërtetë historik.
- AL: Ndonjë zakon ose zakon i veçantë kur bëhet fjalë për shkrim ose lexim?
DY: Jo, sepse kërkoj çdo moment për të bërë njërën ose tjetrën dhe për ta arritur atë. sa më pak mani, aq më mirë. Unë përfitoj nga çdo kohë për t'u fokusuar në këto gjëra. Ata janë pasioni dhe jeta ime.
- AL: Dhe vendi dhe koha juaj e preferuar për ta bërë atë?
DY: Nga netënë krevat ose në divan në shtëpi, kur shtëpia ime është jashtëzakonisht e qetë. Nuk më pëlqen fare të lexoj në plazh.
- AL: Cilat zhanre të tjera ju pëlqejnë?
DY: Mundohem të lexoj gjithçka, trillim, ese dhe gjithashtu, megjithëse e bëj shumë më pak, poezi dhe teatër. Përsa i përket zhanreve të romanit, më duhet të them se edhe romanet kriminale më emocionojnë, megjithëse, siç ju them, përpiqem të lexoj gjithçka.
Pikëpamja aktuale
- AL: Çfarë po lexon tani? Dhe shkrimi?
DY: Kam lexuar mjaft gjëra në të njëjtën kohë: pikërisht tani, romani më i fundit nga i madhi Mario Escobar, mësues dhe mik, Libraria e Madridit; një e vjetër nga Lorenzo Silva, Emri ynë; Puna e mëparshme e Don Winslow, Qyteti i ëndrrave, dhe një libër të vogël filozofie. Për më tepër, po rilexoj, në komike, të gjithë Rininë e Boronicë.
- AL: Si mendoni se është skena e botimit?
DY: Qoftë duke punuar në sektor si gazetar, qoftë si autor, unë jam i lidhur me këtë botë që nga viti 2004 dhe ju siguroj se nuk ka qenë kurrë i qetë apo mirë. Është një botë komplekse dhe e vështirë, e cila mbahet nga dashuria, kreativiteti dhe vokacioni. Është një skenar i komplikuar, por nuk do të thosha se është më shumë apo më pak se më parë. Më parë ishte kriza ekonomike, libri elektronik dhe audiolibri ose fakti që njerëzit tani lexojnë shumë më pak dhe sot dhe nesër do të jetë Inteligjenca Artificiale. Është një sektor që është gjithmonë i plagosur, gjithmonë i rrethuar, por që mbijeton gjithmonë. Dhe kështu duhet të vazhdojë.
- AL: Si po e përballoni momentin aktual në të cilin jetojmë?
DY: Unë punoj në seksionin e lajmeve të fundit të një gazete kombëtare! Ne jetojmë në një konvulsione të vazhdueshme, por kjo do të thotë gjithashtu se këto janë kohë interesante. Për një shkrimtar dhe gazetar nuk është as një lajm i keq, megjithëse ju them se do të prishte herë pas here një javë të qetë.